musings

ഒരിലയുടെ മരണം നഷ്ടമായെന്നു നിനച്ചിരിക്കവെ തിരികെ വന്നൊരുന്മേഷത്തിൽ ആർദ്രമായാ പുലരിയിൽ മെല്ലെ നടക്കാനിറങ്ങവെ .... പുഞ്ചിരിച്ച് തലയാട്ടി പൂക്കളും ചിലച്ചഭിവാദ്യം ചെയ്ത് കിളികളും ഒരലയായ് മെല്ലെ തൊട്ട് തെന്നലും  ചിരപരിചയഭാവം പൂണ്ടു... കാറ്റിന്നലകളിൽ ചാഞ്ചാടി  താഴേക്ക് വീഴുന്നൊരില.. വേദി വിടും നർത്തകി തൻ സുന്ദര ചലനങ്ങൾ പോലെ ...  മരമൊന്ന് താഴേക്ക് നോക്കിയോ അമൃതൂട്ടിയവളല്ലേ !! മറ്റിലകൾ തെല്ലിട മൗനമായോ കൂടെയാടിയവളല്ലേ !! ഇക്കിളിയിട്ടിയിരുന്ന തെന്നൽ  തെല്ലിട സ്തബ്ധനായോ? ഊർജദാതാവായ സൂര്യൻ താഴേക്കൊന്ന് നോക്കിയോ?  വീഴുമ്പോൾ സ്മൃതിയലക- ളവളെ  ചൂഴ്ന്നിരുന്നോ? ശേഷമുണ്ടോ ഒരു മുദ്രയെങ്കിലു- മെന്നവൾ ചിന്തിച്ചിരുന്നോ ?  അനിവാര്യം സ്വാഭാവികം മൃത്യു വേദിയിൽ നന്നായാടുക, ശേഷം എന്തായാലെന്തെ- ന്നവൾ വേദാന്തിയായോ? അഴുക്കു ചാലിൽ പതിക്കിലോ ചവിട്ടിയരക്കപ്പെടുകിലോ കത്തി ചാരമാകിലോ മണ്ണിലലിയുക വളമാകുക!! മരണമെപ്പോഴുമേവർക്കുമിവ്വണ്ണം പ്രൗഢ സുന്ദരമായിരുന്നെങ്കിൽ!! പ്രീത രാജ്

"വിഷുവിന് കൂട്ടാൻ വയ്ക്കാൻ  ചന്ദ്രക്കാരൻ മാങ്ങ കിട്ടാണെങ്കിൽ വാങ്ങിച്ചോളൂ" എന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോളാണ് പുളിമാവിനെ പറ്റി ഓർത്തത്. പുളിമാവുള്ള കാലത്തോളം, അതായത് കഴിഞ്ഞ കൊല്ലം വരെ വിഷുവിന് കൂട്ടാൻ വയ്ക്കാൻ മാങ്ങ വാങ്ങേണ്ടി വരാറില്ലായിരുന്നു. മാവ് ഉതിർത്തിടുന്ന മാമ്പഴങ്ങൾ പെറുക്കി എടുത്താൽ മാത്രം മതിയായിരുന്നു. ഏറെ കാലം തൊടിയിലെ നിറസാന്നിദ്ധ്യമായിരുന്നു പുളിമാവ്. . തൊടിയിലെ മറ്റു മാവുകളേക്കാളും ഉയരമുണ്ടായിരുന്നു പുളിമാവിന് . ഉയരത്തിൽ പടർന്നു പന്തലിച്ച് പ്രൗഢയായ ഒരു തറവാട്ടമ്മയെ പോലെ പുളിമാവ് തലയുയർത്തി നിന്നു. അഞ്ചു വീടുകൾ വേർതിരിക്കുന്ന മതിലുകൾ ഇല്ലാതെ ഒറ്റത്തൊടിയായിരുന്ന കാലത്ത് തറവാടിന്റെ പടിഞ്ഞാറെ തൊടിയിലാണ് പുളിമാവിൻ്റെ  നിൽപ് . പുളിമാവിനെ കുട്ടിക്കാലത്തൊന്നും ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടില്ല. വടക്കു പുറത്തുള്ള താഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന കൊമ്പുകളുള്ള ഒട്ടുമാവായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഇഷ്ട സങ്കേതം. മരത്തിൽ കയറിയിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറയാൻ അത് മാത്രമേ ഉള്ളൂ.  പുളിമാവ് പൂത്തോ കായ്ച്ചോ എന്നൊന്നും അറിയാൻ പറ്റില്ല. പച്ച നിറമുള്ള മാമ്പഴങ്ങൾ ചുവട്ടിലെ ചപ്പിലകളിലേക്ക് വീഴുമ്പോൾ അറിയാം മാങ്ങ പഴുത്തു എന്ന്...