musings

ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപിന്റേതാകട്ടെ 2021 !! വീണ്ടെടുക്കലിന്റേതാകട്ടെ !! നഷ്ടപ്പെട്ട വലുതും ചെറുതുമായ സന്തോഷങ്ങളെല്ലാം തിരിച്ചു വരട്ടെ !! ആലിംഗനത്തിന്റെ ഊഷ്മളതയും കൈകോർക്കലിന്റെ ആനന്ദവും ഒത്തുചേരലുകളുടെ ആഹ്ളാദവും യാത്രകളുടെ മാസ്മരികതയും .. രംഗവേദികളിലെ നൂപുര ധ്വനികളും  ഉത്സവ പറമ്പുകളിലെ ആൾക്കൂട്ടങ്ങളും  മേള ഘോഷങ്ങളും വർണക്കാഴ്ചകളും എല്ലാം എല്ലാം തിരിച്ചു  വരട്ടെ!! പുതുവത്സര പ്രതിജ്ഞ ഒന്നു മാത്രം... ജീവിതമാം ചില്ലു കോപ്പയിലെ മധു  വൃഥാ ബാഷ്പീകരിച്ച് പോകാതെ .. ഒരോ തുള്ളിയും ആസ്വദിക്കുക..  താഴെ വീണുടയാൻ പോകുന്ന മറ്റൊരു പാനപാത്രം സാധ്യമെങ്കിൽ താങ്ങിക്കൊൾക.!  🎶Jhoom le has bol le pyaari agar hai zindagi, saans ke bas ek jhonke ka safar hai zindagi🎶 ശ്വാസത്തിന്റെ ഒരു കുഞ്ഞല മാത്രമല്ലോ ജീവിതം...  പ്രീത രാജ്  

O Santa... The journey through 2020 was tiring... The devastation enormous.. Though exhausted, we hang on... Still they are lurking here and there,  Those clouds of viruses... Please ask them to go away .. Or bring us a magic wand, To erase them off.. Please bring us back our smiles... Hugs and joy of gatherings ... We promise upon the twinkling stars... On the clear cool night sky. .. That we would be good.. Towards nature... Towards fellow beings... Preetha Raj

അവൻ അവളുടെ സൂര്യനായിരുന്നു... പ്രഭാത രശ്മികൾ ചക്രവാളം തുടുപ്പിക്കുമ്പോൾ ..... പ്രതീക്ഷയാൽ വിരിയാൻ തുടങ്ങുന്ന പൂക്കളെപ്പോലെ ....  അവൾ അവന്റെ സാമീപ്യത്തിനായി  വെമ്പൽ കൊണ്ടു.... സൂര്യപ്രഭക്കു നേരെ മുഖം തിരിച്ച് നിൽക്കുന്ന പുഷ്പങ്ങൾ പോലെ .... അവൾ അവനെ കാണാൻ മാത്രം മിഴികൾ തുറന്നു... സൂര്യപ്രകാശത്താൽ  നിലനിൽക്കുന്ന വൃക്ഷലതാദികൾ പോലെ .. അവളുടെ നിലനിൽപിനാധാരം അവനായിരുന്നു....  ശിഖരങ്ങളിൽ ഘനീഭവിച്ചു നിൽക്കുന്ന  മഞ്ഞു പോലെ .... അവളുടെ മനസ്സിലും .... വിരഹം വിങ്ങലായി ഘനീഭവിച്ചു നിന്നു...  സൂര്യനെ കാത്തിരിക്കുന്ന ചെടികളെ പോലെ .... അവളും കാത്തിരുന്നു... അവളുടെ സൂര്യനെ ... മഞ്ഞുതുള്ളിയിൽ സൂര്യരശ്മികൾ  മഴവില്ലു വിരിയിക്കുന്ന പോലെ.....  മനസ്സിൽ മാരിവില്ലൊരുക്കുന്നവനെ ....   മനസ്സു മന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ...  വരും ..... വരാതിരിക്കില്ല.....  പ്രീത രാജ്

Konkana Sen Sharma's impressive directorial debut. A family holiday in a remote hill station in Bihar during the winter of 1978, some bullying albeit unintentional, some incidents of violent adrenaline rush and an emotionally fragile protogonist. All actors from veterans Om Puri and Tanuja to the little girl, Arya Sharma did extremely well.But undoubtedly, Vikranth Masse as Shyamlal Chatterjee a.k.a.Shutu is superb and we can't but join him in his emotional rollercoaster ride. And that experience of slow but turbulent ride stays with you for a long time. Very well done Konkona and team!!!

Waking up from a disturbed night's sleep.. I feel so low in spirits... What's the point of doing it all... Again and again... The same routine cooking... The same eating schedule... The same cleaning stuff.. Like you're caught In a relentlessly moving circle... You can't get out.. You can't stop . . You just have to move at its pace Relentlessly, again and again... I forced myself up... Dragged my legs to the balcony... The rising Sun has started painting... Canvas held in the easel of eastern horizon.. Myriad hues in his palette.. An exquisite painting is unfolding !! What a marvellous artist he is!!! As I stand there admiring his work... The plants in my garden are busy.. Their leaves glowing in the morning rays..  Drawing energy from the Sun... To start their routine cooking..  Tiny buds are  opening their soft eyelids..  To watch the spectre of the stellar artist ..  To listen to the songs of bees... To dance in the breeze... To bathe in the spra...

When you need external interference  to manage your system... Pills to check lipid levels... Eye drops to soothe dry eyes... Supplements of vitamins and minerals for supple joints...  Dyes to cover-up  silver strands ...  Moisturisers to ward off wrinkles.... Meditation and mindfulness  To bring some balance  To the turbulent hormone levels... That's when you... Find peace and strength from within...  Possess unusual courage... To speak up, to express.,. To explore,  to experience... And that's exactly when you start loving yourself more... Aging is a beautiful process indeed.... Preetha Raj

എത്രയെത്ര ഋതുഭേദങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോകണം ജീവിതം  !!  ആനന്ദത്തിന്റെ വസന്തവും ഉള്ളുരുകും വേവിന്റെ ഗ്രീഷ്മവും  ഗൃഹാതുരത്വത്തിന്റെ ശിശിരവും നിർവികാരതയുടെ ശൈത്യവും  മാറി മാറിയങ്ങനെ..... ഉള്ളിൽ പുകയുന്ന  ഈർഷ്യ അഗ്നിപർവ്വതമായി  പൊട്ടിത്തെറിച്ച്  ....  തിളക്കുന്ന  ലാവയായി പരന്നൊഴുകി ചുറ്റുപാടും ഭസ്മമാക്കാറില്ലേ ?..... കോപം കൊടുങ്കാറ്റായി ആഞ്ഞടിച്ച്  ബന്ധങ്ങൾ പൊട്ടിച്ചെറിയാറില്ലേ? ....  അണപൊട്ടിയൊഴുകുന്ന ദുഃഖം പേമാരിയായും പ്രളയമായും ആർത്തലച്ച് ദുഃഖച്ചുഴികളിലേക്കും നിസ്സഹായതയുടെ നിലയില്ലാക്കയങ്ങളിലേക്കും എടുത്തെറിയാറില്ലേ ?  സാന്ത്വനം കുളുർകാറ്റായും  ചാറ്റൽ മഴയായും തഴുകാറില്ലേ ?  ആനന്ദം പുഷ്പ സുഗന്ധമായും  വർണരാജികളായും മനസ്സിൽ നിറയാറില്ലേ?    പ്രകൃതിയും ജീവിതവും  എത്രമേൽ താദാത്മ്യപ്പെടുന്നു!... ജന്മത്താൽ, പ്രകൃതത്താൽ അത്രമേൽ പ്രകൃതിയോട് ബന്ധനത്തിലാണെങ്കിലും വൃഥാ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു, മനുഷ്യൻ ... തോൽപ്പിക്കാമെന്ന് അഹങ്കരിക്കുന്നു!!  അത്  സ്വന്തം തോൽവി  തന്നെയാകുമെന്നോർക്കാതെ!!!!   പ...

Sometimes it's hard to get a grip on yourself... With all the turbulence inside.. With myriad concoctions of emotions produced in every passing moment... You are bound to spil some here and there... Even being aware of the consequences.. That's why forgiveness is one of the fundamental virtues one should possess.. That's why forgiving oneself is an essential skill to master the art of worthy living... Preetha Raj

നിലച്ചുപോയ യന്ത്രം കേടുപാടുകൾ തീർത്ത് ചലിച്ചു തുടങ്ങിയതു പോലെ മെല്ലെ മെല്ലെ ചലിച്ചു തുടങ്ങുന്നു മനുഷ്യ നിർമ്മിത ലോകവും. വഴുതി വഴുതിപ്പോകുന്ന ജീവിതത്തെ പ്രത്യേക വൈദഗ്ധ്യത്തോടെ പിടി കൂടാനുള്ള പരിശ്രമം. ഏതോ യൂണിഫോമിട്ട് മാസ്ക് ധരിച്ച് ധൃതിയിൽ കടവന്ത്ര  മെട്രൊ സ്റ്റേഷനിലേക്ക്  കയറി പോകുന്ന  പെൺകുട്ടികൾ. സൗത്ത് ഓവർ ബ്രിഡ്ജിന് മുകളിൽ കൂടി പോകുമ്പോൾ നീലകലർന്ന പച്ച നിറമുള്ള വലിയ ഒരു പുഴു പോലെ അങ്ങു മുകളിൽ കൊച്ചി മെട്രൊ. സിഗ്നലുകളിൽ സാമാന്യം നല്ല തിരക്ക്. ഭിക്ഷാടകരും പണി പുനരാരംഭിച്ചിരിക്കുന്നു. ഡർബാർ ഹാൾ ഗ്രൗണ്ടിൽ സായാഹ്ന സവാരിക്കാരുടെ എണ്ണം കൂട്ടിയിട്ടുണ്ട്. അമ്പലത്തിന് മുന്നിലെ പാർക്കിംഗ് മിക്കവാറും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.  ശ്രീ കോവിലിൽ ഭഗവാൻ സുവർണ ചന്ദ്രക്കലാധാരിയായി  ദീപങ്ങൾക്കു നടുവിൽ അതേ ഗാംഭീര്യസ്മേരത്തോടെ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. നൃത്തം ചെയ്യുന്ന ആലിലകളെ തഴുകി വരുന്ന കായൽക്കാറ്റേറ്റ് പ്രദക്ഷിണവഴിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ പരിഭവങ്ങളെല്ലാം അലിഞ്ഞു പോകുന്നു.  തിരികെ വന്ന് കാറ് പുറകോട്ടെടുക്കുമ്പോൾ റിവേഴ്സ് സെൻസറിന്റെ ബീപ് ബീപ്. തൊട്ട് മുമ്പ് കടന്ന് പോയ  ക...

കൈരളി രാവിന്റെ കുളിരിൽ സഹ്യന്റെ കൈകളിൽ  ഉറങ്ങി പ്രഭാത സൂര്യകിരണങ്ങളുടെ തലോടലിൽ ഉറക്കമുണർന്ന് കേര വൃക്ഷത്തൊങ്ങലുള്ള പച്ചച്ചേല ചുറ്റി നീല രത്നമാലകൾ അലസമായ് ധരിച്ച് മനോഹരിയായ കൈരളി .. വഞ്ചിപ്പാട്ടിന്റെ ചടുല താളത്തിലും മോഹിനിയുടെ ലാസ്യലയത്തിലും കഥകളിയുടെ ശാസ്ത്രീയഗാംഭീര്യത്തിലും അവൾ മാറി മാറി ചുവടു വക്കുന്നു... തിരമാലകൾ അവളുടെ കാലുകളിൽ ഉമ്മവച്ചിക്കിളിയൂട്ടുന്നു... അസ്തമയ സൂര്യ കിരണങ്ങൾ അവളെ തഴുകി തുടിപ്പിക്കുന്നു... കടൽക്കാറ്റിൽ ഉലഞ്ഞ ചേലയുമായി അവൾ വീണ്ടും സഹ്യന്റെ കരവലയത്തിലമരുന്നു.... അവന്റെ മാറിൽ മുഖം ചേർക്കുന്നു... ഇരുപത്തിനാലിന്റെ മുഗ്ദ്ധസൗന്ദര്യമുള്ള കൈരളിക്കിന്ന് അറുപത്തി നാലാം പിറന്നാൾ !!   പ്രീത രാജ്

അടക്കിപ്പിടിച്ച ഘനീഭവിച്ച ദുഃഖം പൊറാഞ്ഞ് സർവ്വ നിയന്ത്രണങ്ങളും വിട്ട് തലതല്ലി നെഞ്ചത്തടിച്ച് ആർത്തലച്ച് വിലപിക്കുന്ന പോലെ തുലാവർഷമഴ... ധാരയാരയായൊഴുകുന്ന കണ്ണുനീർ പോലെ കലങ്ങിയൊഴുകുന്ന പ്രകൃതിയുടെ  കണ്ണുനീർച്ചാലുകൾ ...  അണപൊട്ടി ഒഴുകിയ ദു:ഖം തോർന്ന്  പിന്നെയും അവശേഷിക്കുന്ന ഏങ്ങലടികൾ പോലെ  അകന്നു പോകുന്ന ഇടിയൊച്ചകൾ .. ഇടക്കെങ്കിലും ഇങ്ങനെ കരഞ്ഞു തോർന്നേ മതിയാകൂ ... പ്രകൃതിക്കും മനുഷ്യനും... പ്രീത രാജ്  

കുട്ടിയായിരുന്നപ്പോൾ ..... സാരിത്തുമ്പിന്റെയും കൈകളുടെയും ബന്ധനത്തിലായിരുന്നു... അപ്പോഴവൾ .... ചാഞ്ചാടുന്ന പാവക്കുട്ടിയിലും .. കുന്നിക്കുരുവിലും കുപ്പിവളകളിലും വളപ്പൊട്ടുകളിലും ആനന്ദം കണ്ടു..  സ്വപ്നങ്ങളിൽ... പൂക്കൾ ചിരിച്ചു.. പൂത്തുമ്പികൾ വട്ടമിട്ട് പറന്നു.... തിത്തിരിപ്പക്ഷികൾ  കലപില കൂട്ടി... കൗമാരത്തിൽ ..... അഴികളുള്ള കൂടുണ്ടായി.. സ്നേഹത്തിന്റെയും... കരുതലിന്റെയും.. അനേകം ലിഖിതാലിഖിത സമൂഹനിയമങ്ങളുടെയും ... വർണ്ണനൂലുകളാൽ തൊങ്ങലിട്ട  ഭംഗിയുള്ള അഴികൾ... കൂടിന് കട്ടിച്ചില്ല് മേലാപ്പായിരുന്നു ... അപ്പോഴവൾ ..... പുസ്തകങ്ങളിൽ മുഖം ചേർത്ത്   മായിക ലോകത്തിൽ മുഴുകി.... പലതരക്കാരുമായി ചങ്ങാത്തം കൂടി..... പ്രണയത്തിലായി..... കൈകോർത്ത്  പിടിച്ച് വിദൂരദേശങ്ങളിൽ  കാലാതീതമായി സഞ്ചരിച്ചു.....  ഭാര്യയായി .... അമ്മയായി.... ഉദ്യോഗസ്ഥയായി..... പിന്നെന്തൊക്കെയോ ആയി ...  യൗവ്വനം ഒഴുകിപ്പോയി....  അതിനിടയിൽ അവൾ എവിടെയോ പോയി .. അതോ ഒളിച്ചിരുപ്പുണ്ടായിരുന്നോ .... അറിയില്ല...  തിരയാൻ നേരമില്ലായിരുന്നല്ലോ....  തലയിൽ വെള്ളിവരകളും ... മൂക്കിനു...

Educate her.. empower her.. Love her but don't chain her.. Give her freedom to choose... Let her grow independent.. Train her to know and keep boundaries.. Teach her to love and value herself.. Let her grow into a wonderful woman... A marvellous individual.. Preetha Raj

Miss those evenings spent there... In that balcony overlooking periyar.. In meditative silence... Blissfully peaceful... Watching the clouds pouring into the river... Birds crossing the river in a hurry.. A lone determined fisherman with his boat.. The small garden on the banks.. Leaves-strewn small steps leading to a tiny gazebo... Mangooses making love in the lawn.. A snake slithering into the river from the thickets... The red and orange glow of the setting Sun.. Thanks to fb for bringing back all those beautiful memories...

നനഞ്ഞു കുതിർന്ന ഈ പുലരിയിൽ... പെയ്തു തോർന്ന മഴയുടെ ... ഇറ്റുവീഴുന്ന വെള്ളത്തുള്ളികൾ പോലെ ... കണ്ണുകൾ തുളുമ്പിപ്പോകുന്നല്ലോ! ഇനിയും പെയ്തൊഴിയാനായി മൂടിനിൽക്കുന്ന കാർമേഘങ്ങൾ പോലെ... ഇടനെഞ്ചിൽ ദുഃഖം കനത്തു കിടക്കുന്നല്ലോ! ഹൃദയ താളം മുറുകുന്നല്ലോ!!

He can be portrayed by two or three  Simple pencil strokes....  He was as simple as that... The epitome of simplicity..  The Mahatma, father of our nation ... And he practiced what he preached.. Truth, nonviolence, and simple living... But, alas!! We could never understand him... May be because we are too complex... That we can't decipher simplicity... Ohhh!!! Yes!!!! How complex we are!!! For whatever be the issue, we need to seggregate it into... Politics, religion, caste, subcastes, regions and so on... In order to  react...  How complex things are!!! In the meantime time.... There are muffled cries of daughters of India... From across the country... From bajra, wheat and sugarcane fields... From running cars, buses and trains.. Muffled because their tongues are bitten off... They are strangled and battered.... Or they are simply hanged... However, Bapu, We do celebrate your birthday every year... We pretend that we understand you.. We dress up an...

നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങൾ  എന്റെ സ്വപ്ന വർണച്ചിറകുകൾ  വീശി ഞാനെവിടെയെല്ലാം പറന്നിറങ്ങിയിരുന്നു.... മഞ്ഞുമൂടിയ മലനിരകളുടെ താഴ് വാരങ്ങളിലെ നീലജലാശയങ്ങളിൽ....  രാജഹംസങ്ങളോടൊത്ത് ഞാൻ നീന്തിത്തുടിച്ചിരുന്നു... ആടുകളും  കുതിരകളും പശുക്കളും  മേയുന്ന പച്ചപ്പുൽത്തകിടികളിൽ .... കടുകു പൂക്കുന്ന മഞ്ഞപ്പാടങ്ങളിൽ ... മധുര ഗാനം മൂളി പാറി നടന്നിരുന്നു.. നിബിഡ വനാന്തരങ്ങളിലെ വൻമരങ്ങളിൽ പറന്നിറങ്ങി കളകൂജനങ്ങൾക്ക്  മറുപാട്ട് പാടിയിരുന്നു....  ദലമർമരങ്ങൾ അതേറ്റുപാടിയിരുന്നു...  മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ   നടന്ന് മുന്തിരിച്ചാറു കുടിച്ചുന്മത്തയായിരുന്നു... പ്രണയാതുരയായ് ഗസലുകൾ  പാടി തിരമാലകളെ തൊട്ട് പറന്നിരുന്നു...  ഇപ്പോഴെന്തേ.. എന്തേ....  എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ .... വർണച്ചിറകുകൾ തളർന്നു പോകാൻ?  ഗാനശകലങ്ങളുടെ ഉറവ വറ്റിപ്പോകാൻ? .... എന്റെ മധുര നാദമെന്തേ...  കണ്ഠത്തിൽ കുരുങ്ങിപ്പോകാൻ?  രോഗാതുരമായ പുറം ലോകത്തിൻ  ഇരുൾ  പടർന്നതാണോ? അതോ ഉള്ളിലെ തമോഗർത്തങ്ങൾ എല്ലാം തമസ്കരിക്കുകയാണോ?  പ്രീത രാജ്

വചനം മനുഷ്യനെ പ്രാപ്തനാക്കിയ ശക്തനാക്കിയ വചനം... കെട്ടിപ്പടുക്കാനും ചുട്ടെരിക്കാനും... ശേഷിയുള്ള   വചനം.... വചനം കൂരമ്പുകളാക്കാം... വെറുപ്പിന്റെ കാളകൂടവിഷം നിറച്ച് .... ചുട്ടു ചാമ്പലാക്കാം... പരിഹാസലിപ്തമാക്കി ...... ആത്മാഭിമാനത്തെ നുള്ളിക്കളയാം... ആക്ഷേപമുള്ളുകൾ നിറച്ച് .. മെല്ലെ കാർന്നുതിന്നുന്ന നോവ് പടർത്താം.. അല്ലെങ്കിൽ ..... സ്നേഹത്തിന്റെ പൂനിലാവ് പടർത്താം.... കരുണയുടെ തൂവൽസ്പർശമാക്കാം.. സാന്ത്വനത്തിന്റെ ആശ്ലേഷമാക്കാം... പ്രണയം നിറച്ച് പൂവമ്പാക്കാം.... ഈണങ്ങൾ ചേർത്ത് ആനന്ദമുളവാക്കാം... വചനം മൃദുവാകട്ടെ... വേദനാസംഹാരി ലേപനമാവട്ടെ... വചനം അമൃതാകട്ടെ ... ഉയിർത്തെഴുന്നേൽപിന് ഊർജ്ജമാവട്ടെ... വചനം ശക്തമാകട്ടെ... അതിജീവനത്തിന് കൈത്താങ്ങാവട്ടെ... പ്രീത രാജ് 

ഈയിടെ കൊട്ടിയത്ത് ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ആത്മഹത്യ വളരെയേറെ ദുഃഖവും നിരാശയും ഉണ്ടാക്കി. ഇരുപത്തി നാലു വയസ്സു മാത്രമുള്ള സുന്ദരിയും അത്യാവശ്യം വിദ്യാഭ്യാസവമുള്ള ഒരു പെൺകുട്ടി സ്വയം ജീവിതം അവസാനിപ്പിച്ചു എന്നതിലുപരി അതുയർത്തുന്ന ഒരുപാട് സാമൂഹ്യ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്.   പത്തു കൊല്ലമായി പ്രണയത്തിലായിരുന്ന അല്ലെങ്കിൽ പ്രണയത്തിലായിരുന്നു എന്നവൾ വിചാരിച്ച കാമുകൻ കുറച്ചു കൂടി സാമ്പത്തിക സ്ഥിതിയുള്ള മറ്റൊരു പെൻ കുട്ടിയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ പോകുന്നു എന്നറിഞ്ഞ് തകർന്നു പോയി ആ പെൺകുട്ടി. അവൾ അയാളെ ഫോണിൽ വിളിച്ച് കെഞ്ചുന്നു. അയാളവളെ പരിഹസിക്കുകയും ചീത്ത വാക്കുകൾ ഉപയോഗിച്ച് ചീത്തയും  പറയുന്നു. എന്നിട്ടും ആ കുട്ടി അയാളോട് അയാൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത ജീവിതം ഇരക്കുന്നു. ഒടുവിൽ നിരാശയായി ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു. ഹാ! കഷ്ടം!  അയാളും അയാളുടെ കുടുംബവും എന്നും അവളെ ഉപയോഗിക്കുകയായിരുന്നു. ഗർഭിണിയായപ്പോൾ പോലും വിവാഹത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുമാറി. ഗർഭച്ഛിദ്രം ചെയ്യിച്ചു.അവളുടെ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് പലപ്പോഴായി പണം വാങ്ങി. വീട്ടിലെ കുഞ്ഞിനെ നോക്കാൻ വിളിച്ചു വരുത്തി. എന്നിട്ടും അവൾ കെഞ്ചി. അവനോട് അവന്റെ അമ്മയോട്, ജീ...

എന്റെ കണ്ണാ.... കളിക്കൂട്ടുകാരനായി  നിന്നെ  ആഗ്രഹിക്കാത്ത ... ബാല്യങ്ങളുണ്ടോ?  പ്രണയിയായി നിന്നെ മോഹിക്കാത്ത..  കന്യകമാരുണ്ടാവുമോ?  നിന്റെ ഉറ്റ തോഴനാവാൻ  ... കാംക്ഷിക്കാത്തവരുണ്ടാവുമോ? നിന്റെ കുട്ടിക്കുറുമ്പിൽ..  അലിയുന്ന വെണ്ണയാവാത്ത ... മാതൃ മാനസങ്ങളുണ്ടോ?  ഉരുകുന്ന ഹൃദയവും ... തുളുമ്പിത്തൂവുന്ന മിഴികളുമായി ... നിന്റെ മുന്നിൽ കൈകൂപ്പിയാൽ..... തീരാത്ത ദു:ഖങ്ങളുണ്ടോ?  നിന്റെ മയിൽപ്പീലിയും വേണുനാദവും ... ആനന്ദം നിറക്കാത്ത മാനസങ്ങളുണ്ടോ? എന്നും മനസ്സിൽ നിറയട്ടെ ... സുന്ദര ശ്യാമ വർണവും ... പീലിയുടെ സുഖദ സ്പർശവും..  മധുര വേണുനാദവും ...

I can hear the flutter... The rustle of feathers.. The impatient tweets.. The restlessness of my little soul bird.. Craving attention.. She likes to fly... Fly high and far.. Into the mysterious lands.. Into the wilderness... I try hard to keep her calm.. With a beautiful song... With flowers in my garden.. A walk around the neighbourhood.. But she is a wanderer.. I let her go.. And pray she comes back unhurt.. For I worry she'll see all the atrocities on  earth.. Get hurt in wild fires or missiles.. I worry what the mountains, stars and the clouds are going to tell her.... about the nasty creatures on earth called humans.. I wish my little soul bird comes back unhurt, humming sweetly as ever.. With all her chirpiness, joyful spirit, hope and optimism intact.. I wish and pray against all odds.. Preetha Raj

It's beautiful to watch rain falling on trees.. They had been dry, dull and dusty... Throughout the summer... Eagerly waiting for rain to come.. And when the rain comes...  he pours his magical charm all over them.. Like a flirtatious lover,  He makes them dance with him... In his many tunes and rhythms.. Soon they are all green and shining.. There are tender sprouts all over.. When the Sun shines again... They flaunt their lustrous greens,  like girls brimming with love,   unable to contain their blush.. And they stand waiting for him yet again.. Preetha Raj

Vertigo One fine morning... When I woke up .. I suddenly felt... I was the centre of the Universe... Everything around, revolved around me... It lasted only a few seconds... And the reality of  The day's kitchen work dawned on me... I walked to the kitchen... Did some chores... Felt a little dizzy.. And came back to bed... As soon as my head hit the pillow.. It started again... As if the pillow was enchanted.. Like the old throne of king Vikramaditya... The pillow momentarily made me  The core of the Universe ... Again and again... Regardless of my resistance.. I was taken to the hospital.. After examination... The doctor proclaimed... Some balancing problem of my inner ear... Well, it was not much of a shock.. I was never that balanced anyway... My friend, who had gone through it, A few years back, advised... "Learn to live with it... Enjoy the fun rides..." Well, she's as sensible as always... And for me, it's the next best thing... To my most cheris...

The web You got stuck in my soul .. Like an insect in a spider's web... Protruding from the fabric of my being... I tried to throw you out..  I tried  I toiled I fought But I failed To get you out of the web.. To mend my web.. To get it back to it's original calm... I failed miserably..  And now, I wish I want  I need I desperately desire To be spoilt by the might of your touch... To wither in the brightness of your gaze.. To fall apart in the breeze of your breath.. To decay into the soil of your being.. And cease to exist. Preetha Raj

I'm that satellite revolving you... Wonder-struck by the marvel of you... Never once looking away from you... I feel the pull...  Into you... Into the core... Into your heart.. I try hard.. To keep in control.. To keep the optimum velocity... To stay in the orbit... To stay in your horizon.. For I know... One moment of carelessness... Will make me crash land... Blast me into smithereens.. All over you.. For I know.. Achieving the escape velocity... To detach from you... Would be impossible.. The pull is extremely strong.. And I don't want any other Sun.. Preetha Raj

In one of my darkest days... Caught in the whirlwind of thoughts.. Amidst the roaring rumble from the abyss.. While I laid stricken by hopelessness and grief, On the damp moss ridden floor... There came a thread of silver light... Through the slim gap of the shut windows... It danced on my clenched fist... Slid through my hair... And patted my tear-dried cheeks.... The soothing warmth... Eagerly, I opened the window... To bathe in the silver light... It was so nice to feel... And I basked in the gentle warmth... The light lit up my darkness.. Every nook and corner it touched.. Weariness gone, I danced in a trance... Then... Struck by selfishness and greed.. I wanted the light all for my own... I grabbed it and put it captive in a box... And suddenly it went all dark again... And I knew.. The warmth could only be felt... And the brightness rejoiced... But, it was never to be owned.. I opened the box... And suddenly it was bright and warm all over again.. Preetha Raj

I've been told many times not to overthink.. But, whenever I start to think or to analyse.. my over-enthusiastic brain brings out a lot of stuff...  from its many folds and pours it all upon me.. Memories, sensations... Images, smells,sounds,tunes,words .. Compelling me to go through it all.. Not that I never tried to control the information overflow... Often I tried to put away seemingly unimportant stuff.. But, those were unwieldy, fragile and leaky;  leaving traces as they move... making it even more chaotic.. Uncontrollable and messy --  perhaps that's how the brain is meant to be.. With all its wrinkles and creases, crevices and folds.. Bringing order is never easy if not impossible.. The compulsive overthinker has to live with it..

They are soldiers fighting the invisible enemy..  Health care workers around the world.  When you are hit by the enemy.. And rendered helpless... There they stand by you...  With hearts full of kindness.. Donning the armour... Fighting relentlessly.. No, they are not Gods or angels.. They are so human... Pining for their loved ones.. Missing the kisses and hugs .. But they never leave your side... Respect is what they rightfully deserve.. And if you can't give them that.. You are shame on humanity.. Preetha Raj

The Book thief,  Markus Zusak The story of Liesel Meminger, an orphan living with adoptive parents in Nazi Germany during World War ll, as narrated by Death..."when Death tells a story, you listen.." Liesel has an irresistible affinity towards books and words. Though Mr. Death is extremely busy with his work that is collecting souls, during the war, he somehow irresistibly follows her. Liesel's love for words and books turns her into a book thief.. Death first meets her when he comes over to collect her little brother's soul.. There he sees her first theft, " The Gravedigger's handbook". And that's the book her papa ( adoptive father) uses to teach her words, later. Death follows her through her childhood, other thefts, adolescence, friendship and a tender bud of love that is charred by a bombing attack.. It is a wonderful book.. Set in a very dark time yet hopeful.. The narration is unique as the narrator himself and makes the book in...

They say be yourself... Never let someone else define you... But, then someone comes along... Unveils you.. Look deep into your eyes... Reaches out to your soul... And then.... You can see yourself in those eyes... The beautiful curves and sharp edges... That is the moment of self realisation... That is the moment of divine pleasure... And you are not at all your old self any more.. You are redefined... That is what perfect love is all about.. Preetha Raj

I sat relaxed.. To meditate... To be mindful... Mindful of my feelings... My emotions... As they say.. But as soon as I closed my eyes.. She sprang out of her chamber... My unruly adamant soul.. She nudged me... And pulled me to go along with her.. I resisted... Saying I'm doing something important.. She laughed at me... "Hahaha.. Hohoho... Those cells inside your head... And your hair... Both are dull and grey .. Come with me old fool..." She's such a rogue thing.. And I had to go along.. Soon we're in the woods... The fallen autumn leaves.. Myriad hues and smells.. Some were soggy.. Some withered.. Some crisp and fresh adorning dew drops... The woods of my youth... My joys and sorrows... Hopes and heartbreaks... Glories and losses .. I was swept by a whirlwind of emotions... Then she dragged me to another corner... Songs of merriment... Laughter and hush-hushes and whispers... A swaying swing... A tiny sob over a broken doll.. A peacock feather kept ...

Incredible book!!! But not an easy read at all. The plot is an island in Itali ( Pianosa), during World War II. I could get hitched to the book only in my second attempt. When I attempted to read it years back, I couldn't progress beyond some twenty odd pages. It seemed so haphazard and complicated then. This time I was determined and as I progressed found it incredibly humorous and satirical. At the beginning I thought Yossarian, the protagonist, was completely mad, even psychotic. People around him too thought so. But as he tried to get out of combat citing mental instability, there was the 'catch 22'. Catch 22 was a very straight forward clause as follows: Catch 22 specified that a concern for one's own safety in the face of dangers that were real immediate was the process of a rational mind. A crazy person could be grounded.( taken out of combat duty). All he had to do was ask; and as soon as he did, he would no longer be crazy and would have to fly more missi...

Being a woman is like being caught in a web with wings sewn into the body ( an intricate web of culture, customs, religious views, family honour......). It takes immense courage, huge effort, and lots of unlearning and untangling to break free.. Flutter..... flutter .... Flutter... Break free.. spread the wings and fly.😀 Preetha Raj

Pain.. The throbbing, debilitating feeling inside.. Like the whole being is being squeezed by mighty iron fists.. But remember you are a warrior.. You are the conqueror.. Take out every weapon in your armoury and fight... When the fist gradually loosens and gone, you are left with a pulsating scar.. Wear it like a badge of honour... As a mark of your bravery.. Preetha Raj

It's more than seven decades since our nation attained independence.. But, are we, the citizens of this great country, really independent? Aren't our opinions and even thoughts becoming more and more dependent on the party or religion that we are part of? Do we really understand and value freedom? Do we really accept others' freedom to think differently, to express novel thoughts and ideas, to live the way one wants practicing the religion of choice, living with the person of choice etc.... If not what are we celebrating? Let's celebrate independence in it's true essence, upholding our own and others' freedom.. Jai Hind!! Preetha Raj

Death is not always an unwanted visitor.. There are times when all you can wish for someone is.. May death visits you soon.. Surrender with dignity to the ultimate truth in life.. Have a peaceful transition to the other world... Preetha Raj

Be like the sea.. Lively at the surface and calm at the bottom.. Stay layered and unpredictable.. Keep secret treasures at the very bottom.. And be wavy at the top.. Enchanting, frothy, soothing.. Or... Furious, turbulent, raging.. Whatever it takes...

We need to celebrate Gandhi Jayanthi to make ourselves believe that such a man lived here in flesh and blood.. A dark little man clad in a dhothi loaded with virtuous attributes.. Let us sing, narrate and chronicle his life again and again to see that such a life is possible, even if we can't actually live it.. And yes, let us find out his judgemental errors too.. That'll make it easier for the generations to come to believe his existence as a human.. Let Mahatma live on in our minds!! Preetha Raj

Happiness takes several forms.. It can be overwhelming... Ecstatic... Flamboyant.. Mild.. Contented.. Lingering.. The best is when it lingers in the mind, producing a smile on the lips for a very long time.. 😊 Preetha Raj

Rain falling on the trees.. Trees and plants flaunting their lustrous greens in the sun after a rain.. Rivers, flowers, butterflies... When nature is so beautiful, how can one be sad for long? A baby singing with it's baby sounds...., A little kitten trying to catch a fly... A couple of birds flying across the river and suddenly one returns as if to get a forgotten thing from the nest... When the world is full of amusements, how can one hold onto anger for long? Being engrossed in a book.. Getting immersed in a melodious song... Watching a great movie... Travel to faraway destinations.. When there are so much to do, how can anyone harbour hatred? Keep the mind wide open ... Let the beautiful little things heal all the wounds of anger, jealousy and hatred... Preetha Raj

Covid19 changed our world, our lives, our perceptions, ..It made us go back to something we learned long ago, as children.. The basic necessities of life..Needs for sustenance.. Air, water, food and shelter..All others are luxuries..   Did it open our eyes? All our proud systems are in shambles now.. We saw people whom we thought secured their retirement going away not claiming even that six feet of earth..   We were in a rat race, as individuals, as communities, as countries.. We lived every single minutes of our lives thinking about achieving targets, cutting new business deals, enhancing financial capabilities.. We even adorned our children with armours.. Always told them life is a race..We put them in the battlefield of life stealing all their childhood charms..   And now as we stand in the shambles, we are numbed, perplexed, confused, .. There may be job losses, financial difficulties..It's upto each of us to decide whether to stand there and weep on the ...

Oh God, please forgive us... Are we so bad that we are being punished like this? That you prevented us from entering your divine abodes on earth... That whatever we were proud about are now in total shambles... Do we deserve this relentless misery?... We already feel like discards.. Hateful infectious beings in this beautiful planet... Yes, our mistakes were huge,  We did hurt mother Earth and fellow beings... In big way... The damages are enormous... Oh God, please give us a chance to repent and repair.. Yes, there are nasty people among us.. But, so are there a lot of beautiful souls... Most of our hearts are filled with love... Love for nature, fellow human and other beings... You know that, Oh God!!! As we believe, that is where you reside... In hearts filled with love.. It breaks our hearts to see dead bodies piling up in heaps... We don't even get to say farewell to the departed souls in a proper way... In the ways we believe their souls will reach and rest with y...

Grief is what connects you more with nature.. When you are emotionally drained or grief-struck, Go into the arms of mother nature.. Let her embrace you... You can feel her breath in the breeze caressing your hair.. Hear her heartbeat in the rustling of leaves.. She then shows you around, like a mother soothes her crying baby... Tiny plants moving gently in the wind, full of hope.. A kingfisher patiently waiting by a pond for the momentary splash of a fish.. A sparrow pecking up threads and bits one by one to build a nest.. A spider tirelessly working on it's net.. Water lilies glowing brightly  in a muddy pond.. Trees which survived all weathers to stand tall and strong.. On and on goes the list of spectacles.. All through these you see the essence of life... Hope, perseverance and resilience.. Hold on, hang on and move on.. Preetha Raj

You will never see me cry.. I possess the skill to direct my tears inwards so that it would heal my bleeding heart.. I have learned to cover my brokenness in the veil of my smile.. I have acquired the technique to smother my sobs with my songs.. I have mastered endurance... I know time will blunt the sharp edges, making it easier to carry the pain along.. You'll never see me cry.. Preetha Raj

Inside me..... I can see mighty mountains... The snow-capped top.. Garlands of clouds.. I inhale the pristine smell and know.. I'm at one with divinity.. I'm mother.. Inside me... I can see vastness of the ocean.. The relentless waves... Mystery of it's trenches.. I inhale the salty smell and know... I'm at one with the ocean.. I'm woman.. Inside me... I can see liveliness of forests.. Myriad hues and noises.. I inhale the woody smell and know.. I'm at one with the forests... With the universe... I'm human... Preetha Raj

Waiting in a queue... One metre apart from each other... Outside a supermarket... I felt all the differences a few days of lockdown made... The patient discipline of shoppers.. None is in a hurry.. The air is cool in a March morning.. A pleasant breeze through hair.. No haphazard parking on the road.. No honking decibels.. The golden blooms of konnappoo reminded of the upcoming Vishu.. When the tree showered blossoms on me... I suddenly felt, we are being forgiven... Forgiven for all the damage we caused.. The crisis is soon to be over.. The big human engine will slowly start to move soon.. Preetha Raj

Ohhh!! How I miss them all!! Morning walk scents and colours... Chirpy birds and a lazy cat.. Window shopping in a mall .. Driving through bustling roads for errands.. Serenity of evening temple visits... Children splashing into the swimming pool... A movie night and dining out... Hanging out with friends.. Stuck at home I miss them all... But,...Thank God!!  I can still enjoy a tiny bloom and new sprouts in my garden.. A breeze that makes them dance..  Watch birds take bath and quench thirst in the fountain.. Watch those regular stray dogs on the empty road.. The stoic trees standing aloof.. And I have Mark, Larry(Page) and Sergey(Brin) to fill up the void and fill me in... Preetha Raj

Don't panic.. Don't lose hope.. Yes, it's tiring times.. But, not an apocalypse yet.. Let's see what we can do.. Keep the distance, but stay united.. Stay clean and keep them away.. May be all it takes is just some adjustments.. Some mending of the ways here and there.. Some compassion... Not just for our own species.. But for all the coinhabitants.. For the planet.. Some new art of living... The art of coexistence.. Let's stay united for all of us.. Preetha Raj

Waging war against the virus is way easier than waging bloody wars among ourselves.. Take a break from the mad rush.. Do some soul-searching.. Enjoy colours of daybreaks and twilights. Enjoy afternoon siestas... Indulge in daydreaming, books, music and movies.. Tend to the little plants in the yards or balconies.. Chances are there the grey cells come up with something creative.. In fact self isolation can even be real fun.. We can have real reality shows ( read Big Boss) at home.. Anyways, let mother Earth relax a bit as the naughtiest of her offsprings tucked away peacefully in their burrows.. Preetha Raj

What an irony!! A cluster of microbes terrorise the mighty Sapiens growing upto pandemic proportions..   Sapiens the most narcissistic species on earth, so proud of their wrinkled brains, who believe in leaving their marks on and beyond earth..Who go on to disrupt food chains, ecosystems, with a ruthless illusion of ownership of the planet..  These tiny microbes don't recognise man-made installations or systems but manage to disrupt everything.. They spread across borders, races, religions, mansions and shanties.. They don't distinguish between the lawmakers or protesters. They recognise only humans, the most vicious creatures on earth..  Well, nature has her own ways to bring about some order. She might have asked Atlas( the mythological giant who carries her on his shoulders) to just shrug.. Preetha Raj

Still a long way to go..  Slow and steady, march ahead.. Break invisible chains and glass ceilings.. Don't conform.. Don't be content in the comforts of conventions.. Be bold enough to shed those comforts.. For they render lives mundane or even pathetic.. Stay beyond the trap of glorious adjectives.. Stay beyond definitions.. A woman, an individual; that's enough.. Happy women's day!! Preetha Raj

When death decides to strike he does... We sit there in front of the rooms equipped with the most sophisticated machines handled by an army of experts hoping this time we put him off... But his armoury is infinite having plethora of devices that can operate both in microscopic and macroscopic levels.. He just walks in there, does his work and walks away.. We say he is a joker who doesn't know where and when to step in.. But, we, the most intelligent species ever lived in this planet as we boast, are, after all,  as mortal as any other dumb creature here. We often tend to forget that ultimate fact.. These little perishable lives are all that we've got.. A series of breaths from the first to the last.. We don't know when and which of death's many devices strikes us.. We don't know what is beyond death.. The only thing that remains in this world are the memories you made in the minds of the people around you.. One who leaves beautiful memories in many minds...

What an unstable thing life is!!! It swings relentlessly between the extremes... In-between successes and failures.. In- between rights and wrongs.. In-between truths and lies.. In-between love and hatred.. In-between presence and absence.. In-between perfection and blunders.. In-between heaven and hell... We still hang on and move forward  Along the bumpy road  Negotiating the thick haze of ambiguities.. Warriors indeed.. Preetha Raj

The Help, Kathryn Stockett    The book is about the black helps and their white bosses in Jackson, Mississippi during early 1960s. Story unfolds in three women's viewpoints, 22 year old Skeeter who aspires to become a writer, Aibiline and Minni two coloured helps. It is Skeeter's idea to write a book about the helps and their perspective of their work is what brings these three women together and changes their lives..   Of all the characters, Aibiline stands out, being wise, kind and dignified. Just out of the trauma of the tragic death of her own son she is attached to the little girl she is looking after. She is raising her seventeenth white child, Mae Mobley, a chubby 2 year old, who is deprived of her own mother's love and care. The bond between Aibiline and Mae Mobley is the most touching part of the novel. Aibiline tries to make the 'baby girl' a confident young lady and also tries her bit to pull out the seeds of racial discrimination from the min...

That is the thing about crime thrillers.. You might not remember a thing after some time..But, they keep you tethered.. You have this urge to turn the pages to know "who did it"? That exactly what "A Minute to Midnight" by David Baldacci is. Weed, meth, porn, multiple murders, psychopaths and a 6 feet tall muscular and gorgeous female FBI agent.  Preetha Raj

Which one was created first, man or religion? Is it humans for religion or religion for humans? Which one is real, a man in flesh and blood or a set of myths and beliefs? It's obvious that finally it all has been reduced to religion for politics and politics for religion.. Both are so merged that it is difficult to distinguish between the two.. Religious salutations are now political slogans... Or slaughtering roars of barbarians? The deadly combo of the imaginary realities; Politics and religion.. The products of human imagination.. The Frankenstein of Homo sapiens... Preetha Raj

My soul is stuck in you.. like the thread of a kite.. Untangle it if you can.. But, please hold on to it.. Else, let it stay that way, tangled.. And pull you a bit while you move.. Don't cut it loose... Lest it'll be lost forever.. Preetha Raj

Why I am a Hindu by Sashi Tharoor. I started reading this book to look for reasons not to feel guilty being a Hindu, practising  rituals and festivals that have become habit. Because these days, people can't be just an ordinary Hindu without bring judged politically. We are now such a highly polarised people. The book helped me in that respect. Starting from the philosophical basis of Hinduism and it's practices and slowly moving to the political hinduthva ideology. Philosophy of hinduism being very difficult to absorb, it may be interpreted in many ways. Also it could be the maladjustment of a predominantly introspective philosophy being converted into a social, political and nationalistic ideology.  Anyways, if a group of people defined their hinduism and propagating it, well, that is not my hinduism. I align myself to the philosophical and spiritual hinduism of which tolerance and pluralism are the most prominent aspects. Thank you, Dr. Tharoor for providing the...

Memories are like waves.. Just stand there on the shore.. And they come one after the other... Bringing up all those things from the depths.. Sometimes as a soft feathery touch... Sometimes leaving frothy marks.. Sometimes taking away the sand from under the feet.. Sometimes soaking completely in saline water.. Creating saline fountains in the eyes... Sometimes as huge tsunami waves  consuming everything, every senses.. Unbounded are memories and waves.. Preetha Raj

Let's laud and cheer omnipresent love!! The binding force of the Universe..  Love is present in many forms and colours... It is there in the courting pigeons.. In the wagging tail of a stray dog  And in the face of the one who feeds it.. In the toothless smile of an old woman.. And the one holding the wrinkled hand.. In the laughter of a child.. And the joyful pride of the parents.. Love spills all over when lovers' eyes meet.. It's there in heartbreaks too.. And there in wishes, messages and phonecalls.. It is there in art, books, music and movies.. Let love prevail and shine... Always and everywhere.. Preetha Raj